Vrijdag, 27 juni, naar Orsieres.

We zitten nu in Orsieres op 900 meter, morgen naar 1216, overmorgen 1632 en de zwaarste, de laatste naar de St. Bernhard op 2473 meter. Dan naar Aosta.
Vanmorgen gelukkig met veel minder pijn en zwelling wakker geworden. Wel slecht geslapen, omdat ik mijn hand hoog wilde houden en deze ook flink nat moest blijven. Gelukkig werd Tineke uit haar eigen wakker en heeft ze uiteraard geholpen. Na 2 paracetamols in slaap gevallen. 
Dank aan onze medici Marjolein en Jan Pieter. 
Vandaag tijdens de hele wandeling de verbonden hand nat gehouden door gebruik te maken van de mogelijkheden in ieder klein gehucht. Daar staan, zoals ook in Oostenrijk betonnen bakken met stromend koud water. Heeft ook nog eens goed geholpen. Nu is de zwelling er wel uit. Alleen de knokkel doet nog pijn, de plek waar dat beest zich tegoed heeft gedaan. Ik begon hem wel langzamerhand te knijpen, maar het laat zich aanzien, dat dit niet nodig was. Nog iets over gisteren. In diverse restaurants kun je fonduen. Wij werden geadviseerd alle twee een eigen fondue te nemen met verschillende kazen. Als jullie hier ooit zijn zeker een keer doen. Overheerlijk. Tijden het fonduen kwam een man in een rolstoel, zonder benen, bij ons aan tafel en ik dacht: begint dat bedelen hier ook al, maar het bleek de eigenaar van het pand te zijn, van het restaurant en van de appartementen. Hij wilde weten hoe het ons beviel.
Ook vernamen we dat zijn vader bij het spoor heeft gewerkt en hij op 2 jarige leeftijd met zijn beentjes onder de trein is gekomen. Bijzonder triest. Hij was nu ongeveer 45. Ik ben blij dat mijn vader niet bij het spoor heeft gewerkt en wij er niet naast hebben gewoond. Hij heeft wel nog iets van zijn leven gemaakt.
Ze hebben meer fonduemogelijkheden dan Schnitzels op de menukaart staan.
Nu over vandaag. Het feest is nu echt begonnen. Hier besef je hoe bevoorrecht je bent dat je nog zo goed kunt wandelen. Wat een panorama's, adembenemend, alleen maar te voet te bereiken en op deze wijze waar te nemen. En we zitten nog maar op 900 meter. Diep onder ons stroomt een lawaaimakend riviertje en af en toe zien we iets van een smalle verkeersweg.
Hebben een aardig hotelletje gevonden bij de markt in Orsieres. 

Tot slot van de dag nog een echte stempel in het wandelpaspoort van een echte pastoor.