14 oktober, bollengo - Viverone

14 oktober, een mooie dag.
Let even op, want wat gecompliceerd gelopen, nl. gisteren het laatste stuk en vandaag het eerdere nog niet gelopen deel. Jullie komen er wel uit, voor zover het je zo uitgebreid interesseert.
Burolo - Veverone, mooi weer en mooie natuur iets nieuws valt er over de diverse kleine dorpjes Niet te vertellen en verder je moet het zien, dan blijft alles imponeren. Ook de kleine kroegjes die je tegenkomt waar ze vaak ook nog boter kaas en eieren verkopen. Voor een deel lopen op halve hoogte. Verkeer beneden, bos naast je en er boven. Mooie vergezichten. Deze worden ook vaak afgewisseld door dwars door de wijn aanplantingen te wandelen.
Op een gegeven moment liep ik fout en had gelijk 2 met de tanden gewapende honden achter me.  Gebeten worden is nooit leuk, maar met een Bloeddikte (INR) Van ongeveer 2.8 kan het nog onprettiger worden. Gelukkig had ik deze keer snel mijn hondenpieper (zeer hoge tonen) op hun gericht en toen deden ze gelukkig een aantal stappen terug.
Dit was overigens de eerste keer en ik liep nu ergens waar ik niet hoorde.
In een kroegje wat gedronken, maar eerst in een hele kleine winkel een broodje laten beleggen en een paar bananen gekocht.
Terwijl ik in de verte het Lago di Veverone reeds zag liggen gebeurde er iets waar Ik al vanaf het begin bang voor ben geweest. Ik zag dat ze in de verte al op me stond te wachten. forse vrouw, blauwe lange schort, soort Rubens figuur. Het begon bij de schouders en liep tot haar buik door en ik denk nog verder onder haar lange schort. Ze stak de straat over, net als die verbeten honden, maar realiseerde mij dat de hondenpieper bij haar niet zou werken. Ze riep dat ik bij haar kon slapen. Ik had mij op dit mogelijke gebeuren vooraf enigszins voorbereid en een paar Italiaanse woorden als tegen argument van buiten geleerd.
"Ik slaap als pelegrino bij de Pastoor" riep ik" Ook eigenlijk niet erg kies en dat vond zij ook en deed gelijk enkele stappen achteruit, net als die twee honden. Het werkte dus en Ik maakte snel van de gelegenheid gebruik om weg te glippen, haar nog wat mopperend achterlatend.
Statistisch gezien kan mij dit deze wandeling niet nog eens gebeuren. Nee, dan liever opzouten tot 10 november. Wat zal dat een gedenkwaardige nacht worden met de Rubens dame in blauwe lange schort nog op het netvlies. 
Morgen richting Vercelli, spreek uit als Verchellie, met scherpe e (accent ecu) spreek dat eens hard uit en ook Erp. Dan wil je toch nooit in Erp gaan wonen!