25 oktober 2014, Forenza- Medessano

25 oktober 2014, Fidenza - Medesano
Het is afgelopen met vlakke straten en paden.nog even tot uit Fidenza en dan begint het zwaardere werk als voorloper op de Appenijnen. 
Ik kan het al niet anders, maar wederom met stralend weer begonnen en dat is de hele dag zo gebleven. Voor Cabriolo eindelijk van het asfalt weg en een graspad op wat uitkomt op de op een heuvel gelegen kerk van Cabriolo. Een stevig steil slingerend pad komt uit in Castellazzo. Een paar huizen en een paar boerderijen en daarnaast een schitterend uitzicht tot aan Firenza toe. 
Het gaat nu verder naar Siccomonte en komen vlak bij de kerk, met een bijzondere toren. Hier ontmoet ik voor het eerst pelegrino's op de Francigena. Het zijn twee Duitse mannen van 59 met veel te zware rugzakken. Volgens mij zit er een krat bier in. Ze zijn in Vincelli begonnen en verder weet ik niet precies hoe zij en wat zij lopen. Ik kom ze daarna nog een keer tegen, liggend langs de weg. Ze komen uit Keulen. In Cella, voorheen mooie panorama's, neem ik een lange rust voor de laatste 6 km. naar Medesano. Zwaar, voor het eerst weer klimmen, maar uiteraard mooier.
Nog even iets anders. Ben ik wel eens bang en zo ja waarvoor.
Ik ben niet bang voor medische problemen, alhoewel dat best zou kunnen, je loopt immers alleen en ik heb een behoorlijk medisch dossier.
Neen ik ben eigenlijk alleen bang om iets kwijt te raken, want dat mag je definitief noemen. Dus het is een constant opletten voor: achterlaten van kabeltjes, adapter, IPhone, miniIPad, tototoestel, wandelstok, petten, pillen, Francigena wandelboekje. En dat laatste gebeurde vandaag. Bij terugkomst van de lange wandeling ben ik op een terras wat gaan drinken, Aporol met sprite en van 1 wordt je uiteraard niet dronken, maar toen ik in het hotel kwam had ik het boekje niet meer bij me. Neem van mij aan paniek, want hoe wil je verder lopen zonder gids. In een flits terug naar het terras van het het restaurant en daar lag het niet, maar gelukkig had de kastelein het van tafel gehaald.
En zo zie je: kwijtraken hoeft niet definitief te zijn, maar voor mij blijft het een obsessie.
Morgen ga ik het waarschijnlijk wat rustig aandoen.