9 november 201

.                       

9 november 2014, nog meer Pisa

Tineke stelde voor vandaag naar Livorno te gaan, maar dat werd me iets te veel voor de laatste dag. Gisteren heb ik veel tijd genomen om zo goed als het kan foto's te maken van Torre complex en nu ik van Politiemensen heb vernomen dat er gemiddeld per dag 15000 mensen naar de scheve toren gaan wil ik me daar nog wel een halve dag mee bezig houden. Bovendien nu alles lopend. 
Om het complex binnen te komen moet je door een poort, dus al die mensen zien pas wat als ze door die poort zijn. Leuk is het om te zien hoe verbaasd die mensen kijken. Mogelijk net als ik voor de eerste keer. Het zijn veelal Aziaten. 
En dan de capriolen om de gekste, mooiste foto te krijgen. Ik probeer dan mee te fotograferen. Vinden ze dat niet vervelend? Neen, want ik heb ze van te voren gevraagd of ze mij willen fotograferen en dat ze het zo goed doen en dan ben ik even een van hun. Ik Zal de  mooiste en de grappigste op de weblog zetten.
Vervolgens ben ik vanaf dit complex de stad ingelopen. Ongeveer 50% van de winkels zijn open op zondag en voor de rest is de hele stad, zowel aan de ene kant van de rivier als aan de andere kant een grote mooie braderie en geen rommel. Op een van de pleintjes ligt de Kathedraal en daar was een mis bezig ter ere van de Cavaleriie di Malta di St. Stefano. Stefano is de naam van de kerk. Je vind het op Google. Een hele oude traditie. Allemaal gestoken in prachtige kostuums.
Om het van voren goed te kunnen zien moest ik ter communie en dat had ik vandaag al 2 keer elders gedaan, dus nog maar eens. Mooi altaar, mooie achtergrond en in de voorste rijen 30 priesters en verdere notabelen. De Cavalerie zelf stond. Aan het einde van de mis werden nog enkele mensen met groot lint onderscheiden. Zullen wel sponsoren geweest zijn.
Toen ik een paar 100 meter verder was merkte ik dat ik mijn kleine rugzakje niet bij me had.
Met een tempoversnelling terug en ja hij lag er nog. Dat kon ook niet anders als je 3 keer ter communie bent geweest. 
Overal op straat tussen de stands speelden muzikanten en niet de eerste de besten. Ik zag overal naast de hoed, of het bakje waar geld in moest cd's van ze liggen. Zo ook bij een vrouw die accordeon speelde op een klein pleintje. Ze zong er ook nog goed bij. Achteraf bleek dat ze van huis uit pianiste was, maar omdat je zo'n ding niet gemakkelijk meenemen kon is ze overgestapt op accordeon, want ze doet dit straatwerk zo graag. Het loont zich ook, want een kilometer lang drommen mensen, die zich maar voetje voor voetje kunnen voortbewegen. 
Ik zal een deel van een Spaanse song op weblog zetten.
Tot slot. Het was weer, zoals jullie al begrepen hebben een grote belevenis, het was ook bijzonder prettig dat jullie mij gevolgd zijn. Het was ook aangenaam dat het kind in mij af en toe los kon komen. Ik hoop dat jullie dat ook af en toe hebben. Ook het feit dat ik van Tineke steeds de volle medewerking krijg om dit soort kunstjes uit te halen stel ik zeer op prijs. 
En dan komt het laatste traject er aan. Samen Rome te voet binnenkomen. Het blijft geen droom, maar het gaat begin volgend jaar werkelijkheid worden.