8 november 2014, Pisa

8 november 2014, Pisa

Stond om 10.00 vanmorgen al tegen de scheve toren van Pisa te duwen, met nog een paar bussen Aziaten en Afrikanen. Toch wel een bijzonder moment. Vanaf de erste haren op de lagere school weet je dat die toren (Torre) bestaat en op je 76ste sta je er jet je neus op. Ook een mooi gebouwencomplex. Ik heb wat foto's gemaakt en ben van plan in de middag met andere lichtval nog eens terug te komen. Het draait nu wel overal om de centen. Als je alles van binnen wil zien, incl. de toren, ben je €75 euro kwijt. Daarna heb ik het Hotel opgezocht en dat ligt heel kort bij het centrum.
Ook door Pisa stroomt weer een brede rivier en dat maakt het toch ook heel bijzonder.en hier heet deze de Arneo.
Ik begin ook nu wel langzaam wat terug te kijken, want meer dan een maand is toch wel lang.
Ik herinner mij het eerste hotel nog wel omdat er iets bijzonders omheen zat, maar veel moet ik toch terughalen uit de verslagen.
De vraag rijst bv op wat was zwaarder de St.Bernhardpas of de Appenijnen? Antwoord: de rugzak.
Wat was mooier..............niets, alles is mooi wat je nog niet gezien hebt.
Steden zijn vermoeiender dan een dag wandelen.
Ik had vele dingen niet kunnen doen als Tineke er bij was geweest. Ik had andere dingen kunnen doen als Tineke er bij was geweest.
Ik ga ook het laatste stuk regelmatig meerdere nachten op dezelfde plaats overnachten. De rugzak zal nooit mijn vriend worden.
Vandaag vond ik de andere handschoen terug. Niet op het openbare toilet in Pisa, maar in een klein zakje wat ik niet een keer heb gebruikt. 
Dromen zal ik zeker nog wel eens van de steeds terugkerende losse stenen in de hellingen van de Appenijnen.
Blij ben ik dat ik niet een keer gevallen ben, dat geen enkel beest mij gestoken heeft en dat ik maar  2 petten ben verloren. 
Blij ben ik ook dat ik nergens een pak slaag heb gehad, want niet ieder pikt het als je tegen een vrouw zegt loopt het niet lekkerder op die hoge hakken met een wandelstok, of tegen een Italiaan zegt die maar niet uit zijn paar Engelse woorden kan komen "Wat spreekt u goed Italiaans" of tot slot de veters van een schoen van een oudere dame losmaakt. Zonder kleerscheuren van  af gekomen.
Vervelend vond ik de ervaring dat je in een restaurant als je alleen bent de slechtste plaats krijgt.
Dat ze je hier en daar zien als een arme Pelegrino. Vandaag betaalde een vrouw nog de bus voor me omdat ik te langzaam mijn beurs trok. Wat ik ook probeerde ik raakte mijn euro niet aan haar kwijt.
Toen zij de bus verliet knikte ze naar me met een blik van er zijn nu eenmaal mensen die het beter hebben dan jij, terwijl ik met mijn rugzak op weg was naar een 4 sterren Hotel.