4 november, 2014, Pietrasanta - Valpromaro

4 november, 2014, Pietrasanta - Valpromaro
De.voorlaatste dag. Als ik ergens niet over te klagen heb dan is het het weer. Maar vandaag was het raak en zo was ook voorspeld. Nog zonder regen de stad uitgelopen, zonder regen Camaiore bereikt, maar dan breekt de hel los binnen een mum van tijd konden de putten het water niet meer verwerken en stonden de straten blank en daarbij nog een onweer zoals je ze bij ons maar zelden meemaakt. Je kon het zien aankomen, reden waarom ik dacht laat ik maar de tijd vullen met naar de kapper te gaan en ik was ook nog snel aan de beurt. De mensen. die er waren konden niet weg door het noodweer, dus was er na een tijdje tjokvol en mensen die wilden komen liepen door omdat het zogenaamd zo druk was. De kappers, twee senioren, stonden stil.
Voor Camaiore had ik al besloten niet door het bos te gaan, ivm het komend onweer, maar de drukke weg te kiezen en na Camaiore heb ik dat nog een keer moeten doen en dat laatste was vervelend want dat ging nogal behoorlijk omhoog.
Uiteindelijk bereikte ik toch redelijk droog Valpromaro. Een gehucht met een herberg voor pelegrino's en een kerk uit 1100 was het enigste wat er was.
De laatste korte route doen we dus morgen en het is ook goed zo. De verzadiging nadert.
Het verlangen naar huis, naar Tineke, naar Evi en naar de anderen wordt groter.
Voor dat ik vertrok heb ik gezegd dat de achterblijvers er voor dienen te zorgen dat Evi niet tijdens mijn afwezigheid op eens begint te lopen. Dan maar duwtje geven of pootje lappen en het ziet er naar uit dat ze dat ook hebben gedaan of Evi is van plan mij te verrassen. Het zou toch bijzonder mooi zijn als de carnavaleske ouders op de vraag: " vanaf wanneer loopt ze", zouden kunnen zeggen: vanaf de elfde van de elfde.
Tot morgen maar weer.